لغت نامه دهخدا دوغچ. [ غ ِ ] ( اِ مرکب ) مواد ترشی که بعد از جوشانیدن کره جهت روغن در ته ظرف می ماند. ( در تداول گناباد خراسان ). ( یادداشت محمد پروین گنابادی ). دوغو. رجوع به دوغو شود.
