لغت نامه دهخدا
خوشخوانی کردن. [خوَش ْ / خُش ْ خوا / خا ک َ دَ ] ( مص مرکب ) خوب خواندن. خوش خواندن. آوازی خوش سر دادن. || کنایه از مسخره کردن. کنایه از کلمات مسخره آمیز گفتن.
خوشخوانی کردن. [خوَش ْ / خُش ْ خوا / خا ک َ دَ ] ( مص مرکب ) خوب خواندن. خوش خواندن. آوازی خوش سر دادن. || کنایه از مسخره کردن. کنایه از کلمات مسخره آمیز گفتن.
