خوردگی تابشی به معنای آسیب و تخریب سطح فلزات تحت تأثیر تابش شدید ذرات پرانرژی مانند نوترون‌ها، پروتون‌ها یا ذرات دیگر با انرژی بالا است. این فرآیند باعث تغییرات شیمیایی و ساختاری در ماده می‌شود که در نهایت منجر به افزایش سرعت خوردگی می‌گردد.
توضیح بیشتر
وقتی فلزات یا مواد مختلف در معرض تابش شدید هسته‌ای یا ذرات پرانرژی قرار می‌گیرند، انرژی این ذرات می‌تواند باعث ایجاد تغییرات فیزیکی و شیمیایی در ساختار ماده شود. این تغییرات ممکن است شامل جابجایی اتم‌ها، ایجاد نقص‌های بلوری، و تغییرات در ترکیب شیمیایی سطح فلز باشد. در نتیجه، مقاومت فلز در برابر خوردگی کاهش یافته و سرعت تخریب آن افزایش می‌یابد.
محیط‌های مشاهده خورگی تابشی
محیط‌های هسته‌ای: راکتورهای هسته‌ای که فلزات ساختارهای آنها تحت تابش شدید نوترون‌ها هستند.
تجهیزات پرتوگیری: دستگاه‌ها و ابزارهای پزشکی یا صنعتی که با پرتوهای یونیزان کار می‌کنند.
فضا: تجهیزات و ساختارهای فضایی که در معرض تابش کیهانی قرار دارند.
