لغت نامه دهخدا
خنفسة. [ خ َ ف َ س َ ] ( ع مص ) مکروه داشتن قوم را و میل کردن از آنها. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ).
خنفسة. [ خ ُ ف َ / ف ِ س َ ] ( ع اِ ) شتر خشنود به ادنی چراگاه. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ).
