واژهٔ خَفور مصدری از ریشهٔ «خ ف ر» و هم‌معنای خَفر است. این واژه در زبان عربی به‌کار می‌رود و برای درک دقیق‌تر معنا و کاربردهای آن، باید به مدخل اصلی «خفر» در منابع معتبر لغت مراجعه نمود. بر اساس دستور زبان عربی، این مصدر می‌تواند با دو حرکت متفاوت روی حرف عین («خ») ادا شود: هم با فتحه (خََفور) و هم با ضمه (خُفور). این تغییر در اعراب، اگرچه ظریف، می‌تواند در برخی سیاق‌ها بر تفاوت های ظاهری یا معنایی تأثیر بگذارد. برای دستیابی به تعریف کامل، شواهد شعری، ترکیب‌های متداول و مشتقات گوناگون این ریشه، مراجعه به مدخل اصلی «خفر» در فرهنگ‌نامه‌های تخصصی فارسی و عربی اکیداً توصیه می‌شود.
