معنی خفع | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

خفع. [ خ َ ] ( ع مص ) سر برگشتن. || افتادن از گرسنگی و جز آن. || زدن بشمشیر. منه: خفعه بالسیف. || سوختن جگر از گرسنگی. این صیغه بصورت مجهول استعمال میشود. || جنبیدن پرده و جامه آویخته. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). منه: خفع الستر و الثوب المعلق فی الهواء خفعاً و خفعاناً. || مسترخی گردیدن مفاصل. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ). منه: خفعت المفاصل.
خفع. [ خ َ ف َ ] ( ع اِ ) استرخای مفاصل. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).