لغت نامه دهخدا
حانی. ( ع ص نسبی ) منسوب به حانوت. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). صاحب حانوت. ( اقرب الموارد ). || منسوب به شهر حانی، و حنوی برخلاف قیاس است. ( منتهی الارب ).
حانی. ( اِخ ) شهریست به دیاربکر. در آنجا معدن آهن هست که به دیگر شهرها برند، ابوصالح عبدالصمدبن عبدالرحمان بن احمدبن عباس حنوی وابوالفرج احمدبن ابراهیم مرجی حنوی بدان منسوبند. ( معجم البلدان ). حانی و سیلوان، شهری وسط است از اقلیم چهارم، حقوق دیوانیش صدوهفتادویک هزار دینار است. ( نزهةالقلوب ص 103 ). و رجوع به تاریخ مغول ص 138 شود.
