واژه‌ی جویدگی مصدری است از ریشه‌ی جویدن که به‌صورت حامص (اسم مصدر) به‌کار می‌رود. این واژه بر مفهوم عمل جویدن یا حالت ناشی از آن دلالت دارد و در متون و گفتار فارسی، بیشتر با کاربردهای فعل جویدن پیوند می‌خورد. در دستور زبان فارسی، جویدگی به‌عنوان یک اسم مصدر، بیانگر فرآیند یا نتیجه‌ی عمل جویدن است و می‌تواند در ترکیب‌های مختلف زبانی مورد استفاده قرار گیرد. برای شناخت دقیق‌تر معانی، کاربردها و مثال‌های مرتبط با این واژه، باید به مدخل جویدن در فرهنگ‌های معتبر زبان فارسی مراجعه نمود. بر اساس منابع لغوی، جویدن خود فعلی است که بر عمل آسیاب کردن غذا با دندان‌ها، تأمل فراوان در مطلبی یا حتی بیان مکرر و بی‌حاصل چیزی اطلاق می‌شود. بنابراین، جویدگی می‌تواند به‌طور مجازی بر حالت تکراری، فرساینده یا عمیقاً تأمل‌برانگیز نیز اشاره داشته باشد.
