کلمه «جئلان» در اصل به معنای لنگ برداشتن و با دشواری حرکت کردن است. این واژه بیشتر برای توصیف حرکت انسانی یا حیوانی به کار می‌رود که به دلیل آسیبی یا ضعفی، پایش به‌درستی کار نمی‌کند و ناچار است با تعادل ناقص راه برود.
در کاربرد روزمره، «جئلان» می‌تواند نشان‌دهنده وضعیتی باشد که شخصی در هنگام راه رفتن تکیه‌گاه کافی ندارد یا حرکتش همراه با لغزش و تزلزل است. این مفهوم می‌تواند به‌طور استعاری هم به کار رود و نشان‌دهنده بی‌ثباتی یا ناتوانی در مسیر باشد.
از نظر ادبی، واژه «جئلان» بار تصویری خاصی دارد که نوعی کندی، ناپایداری و ضعف را تداعی می‌کند. به همین دلیل شاعران و نویسندگان ممکن است از آن برای تصویرسازی موقعیت‌هایی استفاده کنند که در آن شخصیت یا پدیده‌ای به سختی و با لرزش در حرکت است.