لغت نامه دهخدا
توقرالدواعی. [ ت َ وَق ْ ق ُ رُدْ دَ] ( ع اِ مرکب ) به اصطلاح، شاعر چیزی را ذکر کند و برای اثبات آن اسباب و مواد فراهم آرد مثال از صائب:
شوخ و میخواره و شبگرد و غزلخوان شده ای
چشم بد دور که سرفتنه دوران شده ای.( مطلعالسعدین از آنندراج ).
