تهتر

لغت نامه دهخدا

تهتر. [ ت َ هََ ت ْ ت ُ ] ( ع مص ) نادانستن. ( منتهی الارب )( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تهتار. ( اقرب الموارد ).
تهتر. [ ت َ ت َ ] ( ع اِ ) گواهی که دیگری را تکذیب کند. ج، تهاتر. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تهاتر شود.