لغت نامه دهخدا تفویر. [ ت َ ] ( ع مص ) فیره ساختن زچه را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). فیره خوردنی زچه که از دانه شنبلید و خرما و دیگر دانه ها پزند. ( آنندراج ). فیره ساختن، نُفساء یا نَفساء را. ( از اقرب الموارد ).
