لغت نامه دهخدا تطییح. [ ت َطْ ] ( ع مص ) انداختن جامه را جایی که ضایع و تباه شود. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( ازاقرب الموارد ). || ضایع گردانیدن چیزی. ( از اقرب الموارد ). || سرگشته کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). حیران گردانیدن کسی را. ( منتهی الارب )( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || هلاک و تباه کردن کسی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
