لغت نامه دهخدا تروغ. [ ت َ رَوْ وُ] ( ع مص ) غلطیدن ستور در خاک. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تمرغ. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ).تروغ. [ ت َ ] ( اِخ ) رجوع به تروق شود.
