لغت نامه دهخدا تثجیر. [ ت َ ]( ع مص ) گشاده و پهناور کردن. ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || روان کردن آب را. || ( اِمص ) نرمی و فروهشتگی، یقال: فی لحمه تثجیر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
