لغت نامه دهخدا تبجبج. [ ت َ ب َ ب ُ ] ( ع مص ) بسیار فروهشته گردیدن گوشت کسی. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). فزونی یافتن و سست شدن و فروهشته شدن گوشت کسی. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ).
