لغت نامه دهخدا
بیغوی. [ ب َ ] ( اِ ) بیغو. پیغو. رجوع به بیغو و پیغو شود.
بیغوی. [ ب َ / ب ِ غ ُ وی ] ( ص نسبی ) منسوب به بیغو.
- کمر بیغوی؛ کمرکه بیغو را شاید. کمر گرانبها:
ز یاقوت سیصد کمر بیغوی
ز گوهر چهل گرزن خسروی.اسدی.رجوع به یبغوی شود.
بیغوی. [ ب َ ] ( اِ ) بیغو. پیغو. رجوع به بیغو و پیغو شود.
بیغوی. [ ب َ / ب ِ غ ُ وی ] ( ص نسبی ) منسوب به بیغو.
- کمر بیغوی؛ کمرکه بیغو را شاید. کمر گرانبها:
ز یاقوت سیصد کمر بیغوی
ز گوهر چهل گرزن خسروی.اسدی.رجوع به یبغوی شود.
منسوب به بیغو