لغت نامه دهخدا بشمخ. [ ب َ م َ ] ( اِ ) یک نوعی از دعا و مناجات. ( ناظم الاطباء ). نام دعایی است بزبان سریانی و انجیل و تورات و عام این است که بَشمخ بفتح یکم بمعنی بزرگوار و بشمخ بکسر اول بتنوین مکسوره حرف چهارم بمعنی ای پروردگار. ( آنندراج ) ( مؤید الفضلاء ).
