لغت نامه دهخدا ( برقشة ) برقشة. [ ب َ ق َ ش َ ] ( ع مص ) آمیختن و خلط ساختن سخن را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || خوردن و گرفتن و آمیختن چیزی را. ( از منتهی الارب ). || پریشان و پراکنده شدن. || رنگ برنگ گردیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). لازم است و متعدی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
