برغیل. [ ب ِ ] ( ع اِ ) ده ها و زمین ها که قریب آب باشند. || بلادی که مابین زمین با کشت و دشت واقع است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). آن شهر که از یک سو کشت بود و از دیگر سوی دشت. ( مهذب الاسماء ). ج، براغیل. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ).
