لغت نامه دهخدا بتاره. [ ب َ رَ / رِ ] ( اِ ) لیف جولاهگان و شومالان باشد و آن جاروب مانندی است که بدان آش و آهار بر تارمالند. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ).
