لغت نامه دهخدا
- عذاب بئیس؛ عذاب شدید. ( منتهی الارب ). || مرد دلیر. مرد دلاور. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). شجاع. شدیدالبأس. || شیر درنده. ( یادداشت مؤلف ). این کلمه در ناظم الاطباء بصورت بیاءَس آمده است.
بئیس
- عذاب بئیس؛ عذاب شدید. ( منتهی الارب ). || مرد دلیر. مرد دلاور. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). شجاع. شدیدالبأس. || شیر درنده. ( یادداشت مؤلف ). این کلمه در ناظم الاطباء بصورت بیاءَس آمده است.
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
بئس (۷۳ بار)
«بَئِیس» از مادّه «بأس» (بر وزن یأس) به معنای شدید است.
