با توجّه به کاربردِ گستردهٔ واژهٔ کَسْب در متون مختلف، این کلمه در مجموع ۶۷ مورد استفاده شده است. ریشه‌یابی این واژه نشان می‌دهد که کَسْب از ریشهٔ ثلاثی مجرد «ک س ب» و از باب «فَعَلَ، یَفعَلُ» است. این ریشه در زبان عربی به معنای به دست آوردن، تحصیل کردن و اندوختن است و در حوزه‌های اقتصادی، علمی و معنوی کاربرد دارد. در زبان و ادبیات فارسی، این واژه به صورت کامل پذیرفته شده و با حفظ ساختار اصلی خود، در قالب‌های مختلفی همچون کَسْب کردن، کَسْب و کار و اکتساب به کار می‌رود. املای صحیح آن با «س» ساده و «ب» بوده و در هنگام نوشتن، رعایت نیم‌فاصله بین اجزای ترکیب‌های وابسته به آن ضروری است. همچنین، تلفظ صحیح این کلمه با سکون روی حرف «س» انجام می‌شود. کاربرد دقیق و رسمی این واژه در متون اداری، علمی و حقوقی از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین، رعایت کامل قواعد نگارشی از جمله نیم‌فاصله در ترکیباتی مانند کَسْب‌وکار و توجه به تلفظ و املای صحیح آن، جلوه‌ای استاندارد و حرفه‌ای به متن خواهد بخشید.