لغت نامه دهخدا افیونگر. [ اَف ْ گ َ ] ( ص مرکب ) افیون ساز. درست کننده افیون: اینت افیونگر است و آنت شکرگرهر دو به خاک اندرون برابر و مقرون.ناصرخسرو.
