لغت نامه دهخدا اغتطاء. [ اِ ت ِ ( ع مص ) پوشیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).پنهان کردن: اغتطی اغتطاءً؛ استتر. ( از اقرب الموارد ). تَغَطّی. ( اقرب الموارد ). و رجوع به تغطی شود.
