لغت نامه دهخدا اعذق. [ اَ ذُ ] ( ع اِ ) ج ِ عَذق. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ج ِ عَذق، بمعنی شاخ درخت خرمای باردار. ( از اقرب الموارد ). عِذاق. ( اقرب الموارد ). ج ِعَذق، خرمابن بابار. ( آنندراج ). رجوع به عذق شود.
