لغت نامه دهخدا اصلحک ا. [ اَ ل َ ح َ کَل ْلاه ] ( ع جمله فعلیه دعایی ) توفیق دهد خدای ترا به نیکودینی، یا خدا ترا اصلاح کند. دعایی است: عمران گفت: اصلحک اﷲ تو بدو مساح و زمین پیمای بر من حکم میکنی. ( تاریخ قم ص 106 ). رجوع به اصلاح شود.