لغت نامه دهخدا استیتاء. [ اِ ] ( ع مص ) استئتاء. کند یافتن کسی را و او را بشتاب خواندن. درنگی شمردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || گشن خواه شدن اشتر ماده. فحل خواستن اشتر. ( تاج المصادر بیهقی ).
