استذکاء

لغت نامه دهخدا

استذکاء. [اِ ت ِ ] ( ع مص ) استذکاء نار؛ سخت شدن زبانه آتش.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
آراست
آراست
حدس
حدس
تصویر
تصویر
نسل
نسل