ازوادالرکب. [ اَزْ دُرْ رَ ] ( اِخ ) سه تن از معاریف و اسخیاء قریش که هم سفران بودند و قافله ای که در آن بسفر میشده اند زاد با خود نمی برده اند برای جود ازوادالرکب. یکی از آنان مسافربن ابی عمرو و دیگری زمعةبن اسود و سوم ابوامیةبن مغیره است. ( از منتهی الارب ). رجوع به ابوامیةبن مغیرةبن عبداﷲ شود.
