لغت نامه دهخدا
احوی. [ اَ وا ] ( ع ص ) سیاه. سیاه مایل بسبزی. || سرخ مایل بسیاهی. || سیه گونه. گندم گونه. || سیاه لب. سیاه فام لب و جز آن. ( زوزنی ) ( مهذب الاسماء ). کبودوام لب و جز آن. || گیاهی که بسیاهی زند. مؤنث: حَوّاء. ج، حُوّ.
احوی
احوی. [ اَ وا ] ( ع ص ) سیاه. سیاه مایل بسبزی. || سرخ مایل بسیاهی. || سیه گونه. گندم گونه. || سیاه لب. سیاه فام لب و جز آن. ( زوزنی ) ( مهذب الاسماء ). کبودوام لب و جز آن. || گیاهی که بسیاهی زند. مؤنث: حَوّاء. ج، حُوّ.
