در زبان و ادبیات کهن عربی، مصدر اثرناء به عنوان یکی از واژگان تخصصی در توصیف حالات جسمانی به کار می‌رود. این واژه در لغتنامه‌های معتبر با تلفظ اِثْرِناء [ اِ رِ ] ثبت شده و در حوزه‌ی علوم تشریح و پزشکی قدیم، بر معنی خاصی دلالت دارد. بر پایه‌ی تعاریف لغوی، این اصطلاح به حالت فزونی و انبوهی گوشت در ناحیه‌ی سینه اشاره می‌کند. این مفهوم، افزون‌شدن حجم و پرگوشت‌شدن این بخش از بدن را می‌رساند و در متون قدیمی، گاه برای توصیف وضعیت خاص فیزیکی یا حتی به صورت کنایی به کار می‌رفته است. کاربرد این قبیل واژگان در متون کهن، گواه دقت و ظرافت زبان عربی در بیان جزئیات پدیده‌های طبیعی و انسانی است. حفظ و درک چنین واژه‌هایی نه‌تنها در فهم دقیق متون تاریخی و ادبی ضروری است، که در مطالعات تطبیقی زبان‌شناسی و تاریخ علوم نیز از اهمیت به‌سزایی برخوردار می‌باشد.
