«ادات تأکید جمله فعلی» در زبان فارسی به واژگان یا عباراتی گفته می‌شود که برای تقویت معنی فعل یا جمله به کار می‌روند و قصد دارند توجه شنونده یا خواننده را به آنچه گفته شده جلب کنند. این ادات معمولاً بعد از فعل یا قبل از آن می‌آیند و با تغییر لحن یا اضافه کردن تأکید، اهمیت یا شدت عمل را نشان می‌دهند. نمونه‌های رایج شامل «هم، نیز، دقیقاً، واقعاً، حتی» و… هستند.
در زبان فارسی برای رساندن مفهوم دقیق‌تر و تأکید بیشتر روی یک عمل، از ادات تأکید جمله فعلی استفاده می‌کنیم. این ادات به ما کمک می‌کنند تا شنونده یا خواننده متوجه شود که فعل یا جمله دارای اهمیت ویژه‌ای است. برای مثال، جمله «او واقعاً زحمت کشید» نشان می‌دهد که تلاش او بیش از حد معمول بوده و ارزش خاصی دارد.
ادات تأکید معمولاً واژگان کوتاه و مشخصی هستند که به فعل یا جمله افزوده می‌شوند. واژگانی مانند «هم»، «نیز»، «حتماً» و «دقیقاً» از جمله معروف‌ترین ادات تأکید هستند. استفاده از این ادات باعث می‌شود جمله طبیعی‌تر و با احساس قوی‌تری بیان شود. به عنوان مثال، در جمله «او هم به مدرسه رفت»، کلمه «هم» تأکید می‌کند که علاوه بر دیگران، او نیز رفت.
به طور کلی، ادات تأکید جمله فعلی ابزار مهمی در نوشتار و گفتار فارسی است که به ما امکان می‌دهد پیام خود را واضح‌تر و پررنگ‌تر منتقل کنیم. بدون این ادات، برخی جملات ممکن است حالت عادی یا خنثی داشته باشند، اما با اضافه کردن آن‌ها، جملات بار معنایی و احساسی بیشتری پیدا می‌کنند و تأثیرگذاری بیشتری روی مخاطب خواهند داشت.
