حسن حلیمی

جهان مست است نرمی کن که من ایدون شنوده‌ستم که با مستان و دیوانه حلیمی بهتر از تندی

از کریمی و حلیمی است که می بنیوشی نعرهٔ زاغ و زغن چون نغم موسیقار

باقیان جمله غرق نفس و هوی مانده ‌ اند از حلیمی تو شها

مرکب است کریمی در او به خلقت و طبع بدان صفت که حلیمی به بردبار اندر

به قضا حاجت پیش تو ستادستم وز حلیمی به تو اندر نفتادستم