قرآن کریم، بهعنوان معجزهی الهی و کتاب آسمانی مسلمانان، راهنمای بشریت به سوی سعادت و رستگاری است. خداوند متعال در آیات متعددی حفظ و مصونیت این کتاب از هرگونه تحریف را تضمین کرده است. بر این اساس، باور به تحریفناپذیری قرآن، از اعتقادات اساسی و مورد اجماع تمامی فرق اسلامی بهشمار میآید. مسلمانان همواره با اتکا به این وعدهی الهی، قرآن را سندی تردیدناپذیر و تغییرناپذیر در مسیر هدایت میدانند.
از نخستین روزهای نزول، قرآن کریم با دقت و اهتمام بیمانندی از سوی پیامبر اکرم(ص) و مسلمانان حفظ و ثبت شد. ایشان با تشویق به حفظ، کتابت و انتشار آیات، زمینهی انتقال دقیق و گستردهی این متن را فراهم آوردند. نسخههای متعددی تهیه و در سراسر قلمرو اسلامی توزیع گردید و پدیدهی حافظان قرآن بهعنوان نمادی از پایبندی امت به این کتاب، شکوفا شد. این تلاشهای خستگیناپذیر، پاسداری مستمر از قرآن را در طول تاریخ تضمین کرده است.
دلیل محکم دیگر در ردّ شبههی تحریف، ضرورت تواتر در انتقال قرآن است؛ بدین معنا که تمامی حروف، کلمات و حتی اجزای قرآن، باید از طریق نقل همگانی و گستردهی مسلمانان در هر عصر، بهصورت سینهبهسینه به دست ما رسیده باشد. بر این اساس، هر روایت انفرادی که مدعی وجود عبارتی غیرمتعارف در قرآن باشد، به دلیل عدم برخورداری از شرط تواتر، فاقد اعتبار است. علمای بزرگ اسلام، از جمله علامه حلّی، با استناد به این اصل، هرگونه ادعای تحریف را مردود شمرده و تأکید کردهاند که تنها نصّ متواتر قرآن میتواند سند معتبر نبوت و معجزهی جاویدان اسلام باشد.