گلگون اهتزاز

لغت نامه دهخدا

گلگون اهتزاز. [ گ ُ اِ ت ِ ] ( ص مرکب ) اسبی که در جنبش و حرکت چون گلگون باشد. به روش گلگون. به دویدن گلگون:
اعوجی کردار و دلدل قامت و شبدیزنعل
رخش فرمان و براق اندام و گلگون اهتزاز.منوچهری.

جمله سازی با گلگون اهتزاز

شود از اهتزاز باد گرزش نُه فلک فانی بدان آیین‌که بر دریا حباب از جنبش‌ب صرصر
سرانجام انقلاب اسلامى ايران، پس از سال ها و مبارزه عليه طاغوتيان در 22 بهمن1357 به پيروزى رسيد و پرچم پرافتخار جمهورى اسلامى در آن به اهتزاز درآمد.
ای خاک راه گشته عبیر از عبور تو در اهتزاز و وجد سریر از سرور تو
قبول شعر من اندر جهان از آن قِبَل است که از تو شعر مرا اهتزاز و تحسین است
در سال ۱۲۶۶ هجری، والی خرمشهر پرچم ایران را در این شهر به اهتزاز درآورد و از جانب امیرکبیر مورد تشویق قرار گرفت و لقب خان به او داده شد..
این سرود در سال ۱۸۱۴ توسط فرانسیس اسکات کی نوشته شد، و به زبان‌های دیگر نیز خوانده شده‌است. موضوع سرود در مورد پایداری پرچم آمریکا در قلعه مک هنری در بالتیمور، و اهتزاز آن در برابر توپخانه ناوهای بریتانیا درون خلیج چساپیک در جنگ ۱۸۱۲ علیه بریتانیا است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
مدیون
مدیون
بی درنگ
بی درنگ
فصاحت
فصاحت
انسجام
انسجام