کاهل اباد

آمد به سرم تیغ جفا بر کف و ترسم کاهل غرض از مردنم آگاه کنندش

چو کاهل شود مرد هنگام کار ازان پس نیابد چنان روزگار

جز داستان عشق مخوان، کاهل درد را زان خوبتر حکایت و زین به فسانه نیست

بر دل آگاه باشد غفلت جاهل گران خون زمزدوران کاهل کارفرما می خورد

نیست یکی کار که او آن نکرد ورنه چرا کاهل و بی‌کارمی؟

اسپیم پیر کوته کاهل همی دهند اسبی نه آنچنان که توانم بران نشست