چشمۀ لرزه

با چنین کس که چشمۀ نور است خیره بر روُش جنت و حور است

دران بومی که مه می تابد و بس نداند چشمۀ خورشید را کس

همت خضرم کشد به چشمۀ حیوان جام می خوشگوار اگر بگذارد

کعبه است سرایش ز بزرگی ملکانرا کلکش حجرالاسود و کف چشمۀ زمزم

لب تشنۀ فرات و روانبخش کائنات خضر زلال چشمۀ حیوان کربلا

به گرد شعله گشت آن چشمۀ نور که گردد گرد شمعش آتش طور