پردۀ ثابت

در پردۀ عز او مقرب گشتم اندر تن من نه این بماندست و نه آن

زد آتشی به پردۀ ناموس من فلک کآید هنوز دو دوی از استخوان من

دم از دهان تو زد غنچه گوئیا که صبا ز رشک پردۀ ناموس او درید آخر

گفتم که ز رخ پردۀ عزت بردار بسیار ببین منتظر آن دیدار

در کوی هوس پردۀ خود بدریدیم تو عشوه فروختی و ما بخریدیم