دانشنامه اسلامی
او تحصیلات مقدماتی را نزد پدرش آموخت و در جوانی به همدان آمد و ضمن اشتغال به کار معلمی، به تحصیل علوم ریاضی، علوم غریبه، فلسفه، منطق و عرفان پرداخت و در این فنون، به مدارج عالیه رسید.
چندین سال، ریاست دبیرستان نصرت را در همدان به عهده داشت و سپس به ریاست فرهنگ کرمانشاه، کردستان، همدان و قزوین منصوب شد و تعداد زیادی مدرسه در زمانی که در همدان بود، تأسیس نمود و در این راه، خدمات زیادی به گسترش فرهنگ این شهر کرد و سپس به تهران رفته و به عنوان بازرس عالی وزارت فرهنگ مشغول به کار شد. روزگاری، مدیر روزنامه اتحاد بود و بسیاری از مقالات سیاسی و اجتماعی خود را در همین روزنامه چاپ می کرد.
وی یکی از بزرگ ترین نویسندگان معاصر بود. نوشته هایش ساده و دلنشین است و شاید به همین دلیل است که به موسی نثری معروف شده است. غالباً مطالب مبتکرانه و عمیق را موضوع نوشته های خود قرار می داد. از حیث مایه علمی و بضاعت ادبی بر بسیاری از همگنان برتری داشت.
وی از اولین کسانی بود که در ایران به سبک غربی، رمان نوشت و از رمان های او می توان عشق و سلطنت، افسانه طی زمان، ستاره لیدی و مقدمه ای بر دیوان غمام همدانی را نام برد.
«شرح و نثر مثنوی»، نام مهم ترین اثر اوست. این کتاب از شاهکارهای تألیفات نیم قرن اخیر می باشد و او با قلمی ساده، دلنشین و فصاحتی بی مانند، شش جلد دفاتر مثنوی را به نثر درآورده و برای نخستین بار پس از 7 قرن، فهم مثنوی مولانا جلال الدین رومی را برای عموم آسان کرده است.
