مویه گری

از آن روح لوشاو مانی به مویه وز آن جان شاپور و آزر در آذر

آورده بیم رزم تو مریخ را به مویه وافکنده رشک بزم تو ناهید را به ماتم

چند صف مویه‌گران نیز رسیدند مرا هر زمان مویه به آئین دگر درگیرم

یکی ز ناله چو نای و یک ز مویه چو موی یکی‌ به زردی زر و یکی به‌زاری زیر

ز بس مویه، ندانند مرا خلق ز مویی ز بس ناله‌، ندانند مرا خلق ز نالی

بدو گفت بانو که این مویه چیست؟ شما را دم شادی و خرمی است