ملا علی نوری

به طلعت ملک را در چشم نوری به هیبت فتنه را در دیده خوابی

روزی که حسنت از رخ برقع گشود دل را کردند نوری از آن آیینه‌زار قسمت

ز آدمی چو توحاشا که دروجود آید فرشته ای وز نوری پری ویا حوری

نوری گوید صفت درویش آرام بود بوقت نیستی و ایثار بود بوقت هستی.

ما هر دو را ز نوری محض آفریده ایم چندین خلاف خلق میان شما چراست

ای هر نفس تافته بر دل ز‌ تو نوری از سرّ تو جان یافته هر لحظه سروری