محیی الدین جزایری

[ویکی فقه] محیی الدین الجزایری، از رهبران مجاهد الجزایری در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری/ نوزدهم و بیستم میلادی بود.
وی فرزند امیرعبدالقادر الجزایری (رهبر مبارزات ضد استعماری الجزایر) بود ودر ۱۲۵۹ ق/ ۱۸۴۳ در الجزایر به دنیا آمد، او در همانجا دانش آموخت و قرآن را حفظ کرد و فقه را در دمشق آموخت.در ۱۲۸۹ ق که جنگ میان فرانسه و آلمان درگرفت، وی برای ادامه مبارزات پدرش به طور ناشناس و در لباس دراویش وارد الجزایر شد. مردم گرد او جمع شدند و نبردهایی میان وی و فرانسویان در گرفت. لکن پس از توقف جنگ میان آلمان و فرانسه، استعمارگران فرانسوی تمام نیروی خود را برای سرکوب او به کار گرفتند. محیی الدین ناچار از ترک فرانسه شد و به لبنان رفت و در خدمت سلطان عبدالحمید دوم عثمانی قرا رگرفت.او در ۱۳۳۶ق/ ۱۹۱۸ درگذشت.

💡 این پناهگاه به پاس بزرگداشت آن آرزومندانی که همچون شروین خواهان آن بودند به همت و خودیاری یاران کوه‌نورد ساخته و به نام او نام‌گذاری گردید. شروین جزایری عضو گروه کاوه بود که در حادثه سقوط از دیواره درگذشت.

💡 مساحت میانکاله در حال حاضر حدود ۶۸ هزار هکتار است اما در طول تاریخ با توجه به پیشروی‌ها و پسروی‌های آب دریای خزر گاهی کمتر و گاهی بیشتر از این بوده و گاه بخش‌هایی از آن نیز به جزیره یا جزایری تبدیل شده‌اند. میانگین ارتفاع میانکاله ۳۰ متر پائین‌تر از سطح دریاهای آزاد، و میانگین بارندگی سالیانه آن ۷۱۷ میلی‌متر است و در اقلیم گرمِ مرطوب تا معتدل قرار گرفته‌است.

💡 در سال ۱۳۲۵ پس از ائتلاف حزب ایران با حزب توده گروهی از اعضای حزب ایران به رهبری شمس‌الدین جزایری و تنی چند از دیگر مخالفان ائتلاف از آن حزب جدا شده و حزب وحدت ایران را تأسیس کردند.

💡 (۳۶) جزایری، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد ۱۸، ۱۳۸۹