[ویکی فقه] ابوعبدالله محمد بن ابی العباس (احمد)، فقیه و شاعر، پس از ۵۵۴ قمری متولد شد. درباره پدر ابوعبدالله دیدگاه هایی وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از: ← دیدگاه کاتب به هر حال محمد، هنگامی که عبدالمؤمن موحدی در ۵۵۴ قمری شهرهای افریقیه را یکی پس از دیگری می گشود، از جملۀ بزرگان قفصه بود که همراه با امیرشان، یحیی بن تمیم بن معتز، برای تسلیم شهر نزد عبدالمؤمن آمدند و محمد قصیده ای در مدح وی سرود، اما عبدالمؤمن با شنیدن بیت نخست، او را صله ای تمام داد و از خواندن بقیۀ قصیده باز داشت.
جمله سازی با محمد بن ابی العباس تیفاشی
8. بنده به اتفاق شيخى، از نجف اشرف به كربلاى معلى رفتيم. وسيله حركتماشينهايى بود كه زوار را پس از زيارت به جاىاول برمى گرداندند. وقتى وارد كربلا شديم، شيخ گفت من به زيارت حضرت امام حسينعليه السلام مى روم، و افزود: اما به زيارت حضرتابوالفضل العباس عليه السلام وقت نمى رسد، شد شد، و نشد هم نشد، چون آن حضرتكه امام نيست.
السلام على العباس بن امير المومنين المواسى اخاه بنفسه الاخذ لقده من امسه الغادى لهالواقى سلام بر عباس فرزند امير مومنان عليه السلام كه جانشين را در راهمواسات با برادرش تقديم نمود و دنيايش را براىتحصيل آخرت صرف كرد و جانش را براى حفاظت برادرش فدا نمود.
يعنى اوّل كسى كه به سخن آمد و اين اظهارات را به زبان آورد، برادر رشيدشابوالفضل العباس بود. پشت سر آن حضرت ديگران شبيه آن حجمله ها را تكرار كردند.
يكى از حاضران گفت: من كه به زيارت حضرتابوالفضل العباس عليه السلام نمى روم ! پرسيدند چرا؟ گفت: حضرتابوالفضل العباس عليه السلام كاره اى نبوده (نعوذبالله ).
اول كسى كه به سخن آمد، برادر بزرگوارش،ابوالفضل العباس بود و بعد ديگران، شروع كردند يكى مى گفت: آقا اگر مرا بكشندو بعد هم بدنم را آتش بزنند و خاكسترم را به باد دهند و دو مرتبه مرا زنده بكنند و تاهفتاد بار اين كار را تكرار كنند، دست از تو برنمى دارم، اين جانناقابل ما قابل قربان تو نيست.
ده ها روايت ديگر در كتب اهل تسنن داريم كه حضرت على عليه السلام ازآل محمد به شمار مى رود و حضرت اباالفضل العباس عليه السلام كه فرزند و خلفصالح آن بزرگوار است نيز از آل محمد محسوب مى شود.
