لاقط العظم

گفت: پروردگارا! استخوانهاى من كه ستون پيكر من و محكمترين اعضاى تن من است سستىگرفته (قال رب انى وهن العظم منى ).

3 مؤ من، هرگز از رحمت خدا ماءيوس نمى شود. (زكريّا در پيرى از خداوند فرزند مى خواهد) (ربّ انّى وهن العظم... لم اكن بدعائك ربّ شقيّا)

663- الغيبة، شيخ طوسى، ص 203؛ درباره فلسفه غيبت ر. ك: مجله حوزه، ش 71- 70، ويژه بقية الله العظم، ص 353 - 382؛ سيره پيشوايان، مهدى پيشوايى، ص669 - 672.

7 با اينكه خداوند حاجات انسان را مى داند، امّا در دعا و ناله، بركاتى مانند آرامش روحى، تواضع و عبوديّت دعاكننده و مدح و ستايش خداوند نهفته است. (انّى وهن العظم... هب لى من لدنك وليّا)

2 پايه ى بدن آدمى استخوان است و ضعف استخوان، ضعف تمام بدن را به دنبال دارد. (وهن العظم )