غرچه نژاد

صد و اند ساله یکی مرد غرچه‌ چرا شصت و سه زیست آن مردِ تازی‌

بود ابلهی غرچه ای بی گمان بخندیم باری بدو یک زمان

این غر غرچه جغد دمن است نیست او را چو همای اصل کریم