سور سمایی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سور نازل شده بر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم در آسمان را سور سمایی نام نهاده اند.
یکی از تقسیمات قرآن به لحاظ مکان نزول، تقسیم اجزای آن (آیات و سور) به ارضی (زمینی)، سمائی (آسمانی)، بین سماء و ارض (فضای بین آسمان و زمین) و تحت ارضی (غاری یا زیرزمینی) می باشد. این تقسیم در کلمات ابن عربی (در کتاب ناسخ و منسوخ و در تفسیر احکام القرآن) یافت شده و سیوطی به نقل از وی آن را مطرح کرده است.
سور ارضی
شکی نیست که بیش تر آیات و سوره های قرآن بر روی زمین بر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم نازل شده، که به «سور ارضی» معروفند.
نزول قرآن در شب قدر
در مورد اجزای سمایی قرآن (اعم از آیات سمائی و سور سمائی) توضیحی داده نشده؛ هرچند که همه قرآن در شب قدر بر سماء دنیا نازل شد و سپس در طول بیست وسه سال از آن جا بر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم بتدریج نازل شده است. اما اجزایی (آیات تحت ارضی و سور تحت ارضی) از قرآن که در زیر زمین یا غار نازل شده، طبق نقل صحیح از ابن مسعود عبارت از سوره مرسلات است.
اختلاف در آیات نزول قرآن
...

جمله سازی با سور سمایی

گر ز صندوقی به صندوقی رود او سمایی نیست صندوقی بود
خورشید حقایق‌ها شمس الحق تبریز است دل روی زمین بوسد آن جان سمایی را
بر زمین مست همچو من بنشین تا سمایی شوی سنایی وار
تا زمینی با سمایی بلند یک‌دل و یک‌قبله و یک‌خو شوند
از پگه ای یار زان عقار سمایی ده به کف ما که نور دیده مایی
چرخ تو را دولت سمایی رهبر تیغ تو را نصرت خدایی افسان