دست الائیدن

پسِ مهدِ مَلِک سر‌مست می‌شد کسی کان فتنه دید از دست می‌شد

بر فرق روزگار تویی تاج ملک بخش در دست تاج ملک شهنشاه روزگار

نمی شود به سر از همدمی دمی آن را که اندکی به گریبانِ عقل دست رسی ست

شد چو شب روزم سیاه از دست تو آه از دست تو آه از دست تو

در کار تو ز دست زمانه غمی شدم ای چون زمانه بد، نظری کن به کار ما