خزینه‌ی خاصه، نهادی برای مدیریت درآمدها و هزینه‌های شخصی سلاطین عثمانی بود. این سازمان که پیشتر با نام جیبِ همایون شناخته می‌شد، پس از دوره‌ی تنظیمات، تحت نظم و ساختاری مشخص قرار گرفت. پیش از این و به‌ویژه از سده‌ی دوازدهم هجری قمری به بعد، تلاش‌هایی برای سامان‌دهی و نظام‌مند کردن درآمدها و مخارج شخصی پادشاهان صورت گرفته بود. در نیمه‌ی دوم این سده، با ایجاد تغییراتی در کارکرد ضرابخانه‌ی عامره، نظارت بر درآمدهای خزینه‌ی جیب همایون نیز به وظایف این ضرابخانه افزوده شد.
پس از اعلام تنظیمات در سال ۱۲۵۵ قمری (۱۸۳۹ میلادی)، نظام چندگانه‌ی خزینه‌ها لغو شد و تمام درآمدها در یک خزینه‌ی واحد گردآوری گردید. بر این اساس، اداره‌ی کلیه‌ی املاک، مزارع و معادن سلطنتی و نیز درآمدهای ناشی از زمین‌های خاص و اقطاعات به استثنای برخی مزارع سلطنتی به خزینه‌ی مالیه واگذار گردید. در مقابل، مقرر شد از اول محرم‌الحرام ۱۲۵۶، ماهانه مبلغ پانصد و دوازده کیسه آقچه به‌عنوان تخصیصات سَنیّه برای هزینه‌های خاص پادشاه به ضرابخانه‌ی عامره پرداخت شود. این وجوه ماهیانه، همراه با درآمد حاصل از مزارع سلطنتی، صرف اموری همچون مخارج اندرون همایون، ضرابخانه‌ی عامره، مطبخ عامره، مفروشات و تعمیرات دربار و کاخ‌ها، احداث بناهای جدید، مراسم و جشن‌های سلطنتی، ولادت‌های همایون و همچنین اعطای هدایا و جوایز می‌شد.
در واقع، خزینه‌ی جیب همایون که پیش از تنظیمات، نقش نوعی پول توجیبی شاه را داشت، به نهادی تبدیل شد که تمام درآمدهای سلطان در آن تجمیع و تمام هزینه‌های وی از طریق آن مدیریت می‌گردید. بر پایه‌ی فرمان سلطنتی صادره در رجب‌المرجّب ۱۲۶۳ قمری، نام خزینه‌ی جیب همایون به خزینه‌ی خاصه تغییر یافت و سپس در هجدهم ربیع‌الأول ۱۲۶۶ قمری، وزارت خزینه‌ی خاصه تأسیس شد.
