جامعه شناسی پدیدارشناختی

اساسنامه و ساختار جعبه(box)، درمورد رویکرد مورد نظر کاملاً بی ربط است، که کاملاً بیرونی یا پدیدارشناختی است. به عبارت دیگر، فقط رفتار سیستم حساب خواهد شد.

از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۰ در بسیاری از کتاب‌های درسی روان‌شناسی، همین تعریف ارائه می‌شد؛ اما با توسعهٔ روان‌شناسی پدیدارشناختی و روان‌شناسی شناختی، بار دیگر به تعریف قبلی رسیده‌ایم و در حال حاضر در تعاریف روان‌شناسی هم به «رفتار» اشاره‌می‌شود و هم به «فرایندهای ذهنی». روان‌شناسی را می‌توان چنین تعریف کرد: مطالعه علمی رفتار و فرایندهای روانی.

تمایز میان اونتیک و اونتولوژیک از هایدگر است و در واقع این دو نوع هستی، دو سطحِ تحلیل دازاین هستند. سطح اونتیک مربوط به بخش ملموس، خاص و محلی دازاین است، یعنی بخش واقعی که می‌توان آن را مشاهده کرد. سطح اونتولوژیک مربوط به ژرف‌ساختی‌ست که زیربنا و شکل‌دهندهٔ بخش اونتیک است و توصیف پدیدارشناختی را ارائه می‌دهد.

لاکمن پیرو مکتب پدیدارشناسی جامعه‌شناسی بود که توسط محقق اتریشی-آمریکایی آلفرد شوتس تأسیس شد. او در بنیان‌گذاری جامعه‌شناسی پدیدارشناختی، جامعه‌شناسی دین در جوامع مدرن و جامعه‌شناسی معرفت و جامعه‌شناسی ارتباطات مشارکت داشت. ماهیت میان‌رشته‌ای کار او امروزه در جامعه‌شناسی و سایر رشته‌ها مطرح است.

در تحقیقات پدیدارشناختی کیفی، منظور از تجربۀ زیسته یک بازنمایی از تجربیات و انتخاب‌های یک شخص معین و دانشی است که او از این تجربیات و انتخاب‌ها به دست می‌آورد. این تجربه به همراه مواردی که بر جامعه و فرهنگ متمرکزند و آن‌هایی که روی زبان و ارتباطات تمرکز دارند شاخه‌ای از تحقیقات کیفی است.

از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۰ در بسیاری از کتاب‌های درسی روان‌شناسی، همین تعریف ارائه می‌شد؛ اما با توسعهٔ روان‌شناسی پدیدارشناختی و روان‌شناسی شناختی، بار دیگر به تعریف قبلی رسیده‌ایم و در حال حاضر در تعاریف روان‌شناسی هم به «رفتار» اشاره‌ می‌شود و هم به «فرایندهای ذهنی». روان‌شناسی را می‌توان چنین تعریف کرد: مطالعه علمی رفتار و فرایندهای روانی.